Wybitny poeta, autor ponad 50 książek, świetny kaznodzieja, serdeczny człowiek.

Wybitny poeta, autor ponad 50 książek, świetny kaznodzieja, serdeczny człowiek.

Jan Twardowski

1.06.1915—18.01.2006
Ksiądz i duszpasterz, poeta, prozaik. Urodził się 1 czerwca 1915 roku w Warszawie, zmarł 18 stycznia 2006 tamże.

Najpopularniejszy polski poeta religijny, którego fenomen wykracza poza literaturę – jego wiersze i proza są traktowane, jako przesłanie duszpasterskie i poradniki dobrego życia.

Debiutował w 1933 na łamach międzyszkolnego pisma „Kuźnia Młodych„, w którym prowadził „Poradnik literacki” oraz publikował wiersze i nowele. W 1935 do wydanej nakładem „Kuźni Młodych” Antologii współczesnej poezji szkolnej weszły trzy wiersze Twardowskiego. Pierwszym tomikiem poety był „Powrót Andersena” (1937), opublikowany w nakładzie 40 egzemplarzy.

W 1945 wstąpił do seminarium duchownego. Święcenia kapłańskie przyjął 4 lipca 1948 roku. Otrzymał posadę wikarego na parafii w Żbikowie k. Pruszkowa. W 1952 powrócił do Warszawy. Został wikarym w kościele św. Stanisława Kostki na Żoliborzu, a następnie w parafiach Matki Bożej Nieustającej Pomocy na Saskiej Kępie i Wszystkich Świętych przy placu Grzybowskim.

W 1959 wydał swój „powtórny debiut”, pierwszy po ponad dwudziestu latach zbiór „Wiersze” (w jednym tomie z „Niepowrotnymi godzinami” ks. Pawła Heintscha). Rok później został rektorem przy klasztorze Panien Wizytek na Krakowskim Przedmieściu, gdzie posługę sprawował do końca życia. Był również duszpasterzem warszawskich środowisk twórczych, a także katechetą dzieci i młodzieży, do których adresował zbiory prozy, m.in. „Zeszyt w kratkę„, „Rozmowy z dziećmi i nie tylko z dziećmi” (1973) oraz „Patyki i patyczki” (1987). Ogromną popularnością cieszyły się jego kazania, a mieszkanie księdza licznie odwiedzali czytelnicy.

W listopadzie 1993 ksiądz Twardowski przeszedł zawał serca. Zmarł 18 stycznia 2006 roku.

Twardowski stworzył w polskiej poezji „nowy język wiary”. Zamiast rozumowego, teologicznego poznania proponował franciszkańską „wiarę radosną” i absolutne, przypominające dziecięcą ufność, zawierzenie Stwórcy. Znakiem Boga jest w poezji ks. Twardowskiego jego dzieło: przyroda i drugi człowiek.

Zachęcamy do lektury twórczości ks. Jana Twardowskiego, zapraszamy do biblioteki.

Złote myśli Ks. Jana Twardowskiego
 
Jeżeli kochasz, czas zawsze odnajdziesz, nie mając nawet ani jednej chwili
Nie płacz w liście nie pisz że los ciebie kopnął
nie ma sytuacji na ziemi bez wyjścia
kiedy Bóg drzwi zamyka – to otwiera okno.
Można kochać i chodzić samemu po ciemku; z przyjaźnią jest inaczej – ta zawsze wzajemna.
Każde głębsze uczucie prowadzi do cierpienia.
Miłość bez cierpienia nie jest miłością.
Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą.
Nie bądź pewny, że masz czas bo pewność niepewna…
Młodości Bóg folguje, starych błędy karze zaraz, bo mieli czas nauczyć się.
Download PDF