„Nie wiem, co to poezja,
nie wiem, po co i na co…
Wiem, że czasami ludzie
czytają wiersze i płaczą…”
W. Broniewski
Światowy Dzień Poezji
– święto obchodzone corocznie 21 marca, zostało ustanowione przez UNESCO jesienią 1999 roku. Głównym miejscem obchodów tego dnia jest Paryż i w tym czasie, organizowane są wydarzenia literackie, spotkania autorskie, warsztaty pisarskie, które promują czytanie, pisanie i publikowanie poezji w aspekcie międzynarodowym.
UNESCO zadeklarowało, że ten dzień ma „dać nowy impuls, aby docenić poezję oraz poprzeć krajowe, regionalne i międzynarodowe ruchy poetyckie„.
W Polsce koordynacją imprez organizowanych w Światowym Dniu Poezji zajmuje się Komitet Organizacyjny. W polskich miastach odbywają się wydarzenia poetyckie, na które zapraszani są goście z całego świata. Celem obchodów jest popularyzowanie w trakcie wydarzeń literackich rodzimej poezji i zagranicznej. Na spotkania przyjeżdżają poeci, dziennikarze i osoby związane z literaturą. W tym czasie także wręczane są nagrody, między innymi dla wybitnych polskich poetów i zagranicznych.
W drugiej połowie XX wieku święto poezji obchodzone było 15 października, w dniu urodzin wybitnego rzymskiego poety Wergiliusza. W niektórych krajach, ten dzień wciąż jest obchodzony w październiku lub w listopadzie, zaś w Stanach Zjednoczonych oraz Kanadzie, kwiecień jest symbolem poezji. W Polsce i na świecie organizowane są kampanie zachęcające do czytania i pisania poezji. Przykładem jest kampania pod tytułem „ Niektórzy lubią poezję” zainicjowana przez Fundację Wisławy Szymborskiej, w ramach realizacji testamentu polskiej poetki. Organizatorzy dążą do promowania czytania poezji i pragną podkreślić znaczenie poezji w łączeniu osób z różnych pokoleń i profesji.
I choć tylko „niektórzy lubią poezję”, to niewątpliwe wiersze są nośnikiem prawdziwych uczuć.
Poezja jest dla każdego – łączy ludzi w różnym wieku, o różnym pochodzeniu, poglądach czy statusie materialnym. Skłania do refleksji, poznania myśli i emocji innych ludzi, czasem wyjścia poza schemat, uważniejszego spojrzenia, zatrzymania się choć na chwilę. Pozwala widzieć i rozumieć więcej, czyni życie piękniejszym lub po prostu – bardziej znośnym. Wymaga od nas uwagi, otwartości, empatii.
Szczęście
Teresa Kucharczyk
Szczęście tyle wiesz o mnie
O życiu co przelatuje przez palce
o mojej nieustającej walce
Nie myślę co było, gdyby ciebie nie było
Ten łun szczęścia zawsze mi towarzyszy
Tą nieustanną hojność twoją
Wykorzystuję maksymalnie nierozwagą swoją
I bez twej pomocy, życie to środek nocy
Rozum bierze urlop czasami
Igra z tobą moimi uczuciami
Nie pyta czy chcę, czy to mi odpowiada
Czy te igraszki z uczuciem, to fałszywa zdrada?
Szczęście szczęście postaraj się bardziej
Chcę ciebie nie łut a garść pełną
Garść uśmiechu uczucia czułości szaleństwa
Chcę byś przy mnie było zawsze bez żadnego urlopu
Wiersz pochodzi z tomiku „Z miłością mi po drodze. Zbiór wierszy” Teresa Kucharczyk
